Tijdens een bezoek aan Alchi (Noord India) met mijn familie zag ik voor het eerst bewust hoe (meestal) vrouwenhanden meel en water in iets magisch konden veranderen. Namelijk brood, en wel te verstaan Ladakhi bread. Zij ontwaakten voor het kraaien van de haan om deeg te kneden, uit te rollen en boven het open vuur te garen. Ik kan me herinneren uitgenodigd te zijn voor dit ritueel maar vond slapen toentertijd belangrijker. Wat ook bijgebleven is, was het gare van de verse broodjes boven brandende gedroogde koeienvlaai (of geit/schaap/yak, het zal niet zo nauw komen). Waar je overigens niets van proefde als je met het opkomen van de zon was ontwaakt en in je linnen jurk aan de ontbijttafel had plaatsgenomen, waarna de vrouw van het hostel haar magie op je bordje had gelegd met yak-boter besmeerd en een geklutst ei ernaast. Slaperig kauwend staarde je uit het raam naar roze-paarse kleuren in de lucht, daaronder besneeuwde bergtoppen, daaronder droomachtige weilanden. Vaak heb ik deze goddelijke, pita-achtige verschijnselen proberen te evenaren. Tot verdriet van iedereen die bij de bereiding of nuttiging ervan aanwezig was. Ze werden smaakloos, aangebrand, ongaar of zo hard als steen, leken totaal niet op de zachte kussentjes uit de Indiase vallei. Tot vandaag. Want in het geweldige Mandelmanns kookboek (tip!) staat een recept voor panbrood, wat veel weg heeft van Ladakhi bread. Het recept zal ik met je delen. Er staat niks bij over koeienvlaai maar dat mag je zelf, naar smaak, toevoegen. Succes! P.S. In plaats van melk kun je ook yoghurt of kefir gebruiken. Voor wanneer je kefir plantje té goed zijn best doet en je niet meer weet waar je het laten moet.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Auteurd.m.v. BEREIDINGSTIJD wil ik graag mijn passie delen voor natuurlijke voeding, eigen gekweekte groenten, de biologische landbouw en om opnieuw tijd te nemen voor de bereiding van ons eten. Om er meer respect voor te krijgen en vooral om ervan te genieten! ArchievenCategories |