De prikkels van de wereld kunnen zo hard binnenkomen bij mij, en om het extra lastig te maken uit dat zich in verschillende vormen in mij. Lastig omdat ik geen idee meer had of ikzelf met een probleem zat of dat het van buitenaf kwam. Alle geluiden, emoties, indrukken en andere prikkels om me heen mengden zich in mijn hoofd namelijk met mijn eigen persoonlijkheid, waardoor ik me niet goed in mijn vel voelde. En als je niet weet wat er scheelt, kun je jezelf ook niet helpen om het leven wat gemakkelijker te maken met de nodige aanpassingen. Deze prikkels zorgen voor stress in mijn zenuwstelsel, drukte in mijn brein, een knoop in mijn borst, een hart vol verdriet, gespannen spieren, ademnood, emoties die hoog oplopen en algemene misère in mijn lijf, geest en ziel. Dingen die een ander misschien niet eens opmerkt komen binnen als kogels die gaten maken in mijn hele wezen. Waarna mijn eigen levensenergie door de gaten naar buiten stroomt en ik langzaam (of snel) mezelf niet meer kan aanvoelen. Omdat er teveel indrukken van anderen aan me kleven wat ademen alleen al zwaarder maakt.
Natuurlijk wil ik leren hoe dit minder op te pikken of gemakkelijker los te laten maar eerst zal ik het hooggevoelige in mij moeten kunnen toestaan, accepteren. Ik heb heel mijn leven al een grote behoefte aan zelfacceptatie en dat kan niet bereikt worden met pleisters-plakken of andermans medicijn. Ik zal de 'last' die ik ervaar nooit helemaal kunnen oplossen, het hoeft ook niet, het hoort bij mij. Het maakt me ontzettend van slag, het breekt me op in 1000 kleine stukjes, het maakt me banger dan ik ooit was, verdrietiger dan ik gekend heb. Maar het moest eruit, wegstoppen was niet meer vol te houden. Iemand anders wensen te zijn, het toneel spelen, groot houden was verstikkend. Ik wil voelen wat ik voel, toestaan om van slag te raken bij wat dan ook. Langzaam raak ik minder in paniek van mijn emotionele uitbarstingen, ik zie ze als iets belangrijks om naar te luisteren, ze liefdevol te behandelen. Ik ben mijn lichaam eeuwig dankbaar voor de signalen die het (in uitvergrootte versie) aan me weergeeft. Het is niet meer nodig om af te kijken hoe 'de rest' met dingen (het leven) omgaat. Mijn gesloten boek gaat langzaam open en ik begin opnieuw te leren lezen.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurEN TOEN gaat over mijn eigen hobbelige weg naar zelfstandigheid en de zoektocht naar wat mijn plek is in de maatschappij. Over onzekerheid, angst, burn-out, hooggevoeligheid en in je eigen kracht gaan geloven. Archives
April 2022
Categories |