Stel je voor dat je een gezellig avondje uiteten bent met vrienden. Zeer zelfbewust loop je langs de andere tafeltjes richting het toilet. Want het is toch een beetje zien en gezien worden daar in het restaurant. Van het toilet loop je terug naar je veilige stoel zonder dat je door hebt dat de onderkant van je rok is blijven hangen. Moet gebeurd zijn toen je na de plas je maillot optrok, waardoor nu je roze hartjes ondergoed zichtbaar is voor iedereen. Een griezelige gedachte toch? Of er zou maar eens wc-papier onder je schoen zijn blijven plakken en je loopt er als een slinger mee door de zaal. Wat zullen ze wel niet denken? Een wereld vol gevaar dus, met gênante momenten op de loer. Angst en onzekerheid groeit met de jaren mee, heb ik het idee. Al kunnen we het goed verbergen aan de buitenwereld en onszelf. Want het besef dat je zojuist onzeker werd van iets maakt je bang. Stel dat de anderen het hebben gezien? Dus stoppen we het ver weg onder het tafellinnen. En daar verspreid het zich als een olievlek en gaat het broeien, schimmelen, gisten en stinken. En als er een gelijkwaardige situatie optreed, komt het gevoel naar boven. Onzekerheid, angst, een stemmetje "zie je wel..." Denk maar niet dat je het kunt blijven verstoppen. Je zal vast al wat geprobeerd hebben om er vanaf te komen. Een zelfhulpboek, Mindfulness, lief-zijn-voor-jezelf, graven in je verleden met of zonder psycholoog. Maar eerlijk, er is een gemakkelijkere manier zonder vieze geurtjes. Namelijk: face it, kom het onderogen. Je angst en onzekerheid. Niet bang zijn ze bijten (meestal) niet. Want zo gauw jij ze niet ontkent en probeert te verbloemen, worden ze rustig en tam. Kun je ze aaien, op schoot nemen en dan vrij laten gaan.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurEN TOEN gaat over mijn eigen hobbelige weg naar zelfstandigheid en de zoektocht naar wat mijn plek is in de maatschappij. Over onzekerheid, angst, burn-out, hooggevoeligheid en in je eigen kracht gaan geloven. Archives
April 2022
Categories |