Weinig licht komt er deze oktober morgen binnen door de gordijnen van mijn slaapkamerraam. De regen klettert neer op de straattegels buiten. De zomer is nu echt voorbij.
Mijn gedachtes gaan naar mijn groentetuin en naar de rijke oogst van dit eerste seizoen. Ondanks wat plagen waren er volop paarse boontjes, wit-groen gestreepte pompoenen, kleine snoeptomaatjes, rode en gele bieten, alle kleuren snijbieten en courgettes, heel veel courgettes. Gelukkig stopt het seizoen van een tuinder vaak niet zo abrupt als de zomer dat kan doen. In de herfst is er nog boerenkool te halen van eigen land, en spruitjes, snijbiet, peterselie, wortel, aardappel en pompoen. Maar de dagen worden kort en nat en regenlaarzen worden vies van de klei die in grote kluiten blijft kleven en lopen zwaarder maakt. Als je een kijkje zou nemen in de grote kist die op de tuin staat voor groot gereedschap, zouden rattenkeutels je eetlust van de dag verpesten. Steeds meer dorheid en schimmel is te zien op bladeren van de gewassen die er nog staan. En als je niet oppast verpest het je humeur omdat alles waar je deze lente en zomer zo hard voor hebt gewerkt aan het vergaan is. Maar het schijnt zo te zijn, heb ik me laten vertellen, dat het bij de natuur hoort. Dingen groeien, bloeien en vergaan. Bloemen en planten veranderen langzaam in compost en geven zichzelf hiermee terug aan de bodem. Het is een mooi verhaal maar vandaag blijf ik lekker warm en droog binnen. Ondanks het grauwe weer zijn daar de geluiden van de eerste groepen mensen die arriveren op de zaterdagmarkt. Meer geluiden stromen ongevraagd mijn kamer en oren binnen. Soms het gegrom van een voorbijrijdende scooter, constant de muziek van de onderbuurman, dan weer een overdreven hard pratend figuur op straat, hij zou een goede marktman zijn. Een windvlaag laat het gordijn dansen en zorgt ervoor dat ik verder onder de dekens kruip. Naast het raam op een tafeltje ligt een mooie groene pompoen te pronken die ervoor zorgt dat ik me toch een beetje ga verheugen op de herfst en winter maanden die komen gaan.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurEN TOEN gaat over mijn eigen hobbelige weg naar zelfstandigheid en de zoektocht naar wat mijn plek is in de maatschappij. Over onzekerheid, angst, burn-out, hooggevoeligheid en in je eigen kracht gaan geloven. Archives
April 2022
Categories |