Ik heb laatst proberen op te schrijven hoe het soms kan voelen om hooggevoelig te zijn, maar ik verdronk in mijn eigen omschrijving. Lees maar:
"Buien die zomaar komen opduiken en uiteindelijk weer wegebben. Als donderslag bij heldere hemel. Misschien wil je een voorbeeld om je te kunnen verplaatsen. Stel je bent een klein meisje op schoolreis naar zee. De klas rent luidruchtig het water in, want ze zijn niet bang. Zelf zet je kleine stapjes in het koude water en krijgt al nare gedachtes over welke monsters er verscholen kunnen zitten in de donkere oceaan. Ook dreigt er gevaar boven het water in de lucht, daar hangen grijze wolken. Maar je wilt ook meedoen met de anderen dus je loopt de zee in. De wind blaast zijn frustratie uit en laat de golven hoger en hoger worden. Je valt om en krijgt ineens het gevoel opgezogen en meegesleurd te worden door een stormachtige zee van emoties. Je ziet dat de leraren je vanaf de kant toejuichen, geen flauw benul. De boze golven overspoelen je kleine lichaam en je gaat koptje onder want die sukkels hebben je nooit leren zwemmen. Door al het water in je longen krijg je nauwelijks lucht en verdriet maakt dat je zoute tranen huilt. Het is niet de eerste keer dat je op open water bent beland, moederziel alleen aan het zinken naar de bodem van de zee. Toch zijn er genoeg mensen om je heen maar zij lijken geen last te hebben van het wilde water. Ze zwemmen onbezorgd een aantal baantjes en gaan dan weer liggen op hun badhanddoek. Als je te moe bent om nog langer tegen de stroming in te zwemmen geef je je over aan de stroming die je diep naar beneden trekt in het donkerblauwe water." Ik lees dit zelf terug op een dag dat er geen donkere wolken en hoge golven zijn, en vind het best intens. Toch weet ik dat er meerdere dagen per week zijn waarin de wereld precies zo aanvoelt voor mij. Wat ik gelukkig begin te beseffen is dat het letterlijk buien zijn die komen en gaan. Je kunt een donkere bui niet wegtoveren maar je hoeft hem ook geen extra aandacht te schenken, want dan voelt ie zich serieus genomen en blijft langer hangen. Jijzelf, de mensen om jou heen, en zelfs psychologen moeten deze buien niet maken tot een probleem. Want een probleem moet worden aangepakt, opgelost. Dan krijg je het gevoel dat 'jij' moet worden veranderd of opgelost. En dan krijg je ook weer te maken met een enorme interne strijd. Die je weer een paar dagen onderuit haalt. Het is dus zeker heftig om het leven zo intens te ervaren, alsof je het stootkussen bent van een bokskampioen. Maar door de gave om te reflecteren, leer je elke dag meer over jezelf, wat elke dag interessant maakt. Bovendien zijn er nog veel meer positieve aspecten aan hooggevoeligheid, maar die ben ik nog aan het ontdekken. ;)
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurEN TOEN gaat over mijn eigen hobbelige weg naar zelfstandigheid en de zoektocht naar wat mijn plek is in de maatschappij. Over onzekerheid, angst, burn-out, hooggevoeligheid en in je eigen kracht gaan geloven. Archives
April 2022
Categories |