Als ik mezelf al snelwandelend naar het station verplaats struikel ik bijna over de loshangende veters van mijn vuile Adidas schoenen. Snel bind ik ze weer tot een strik en haast mezelf naar de trein. Ik ga expres zo ver mogelijk achter in de trein zitten waar het rustig is. Zo min mogelijk mensen. Uit het raampje van de coupé staar ik naar het depressieve december landschap. De trein transporteert me dagelijks naar school, naar huis en naar stage. Drie dingen die samen 'mijn nieuwe leven waarin ik de juiste keuzes maak' zouden moeten vormen. Na de zomer is voor mij het biologische landbouw avontuur begonnen. Deze studie was en is in mijn ogen alles wat ik wil leren en in mijn dromen zou ik vanaf daar niet meer zo in mijn hoofd zitten te wikken en wegen over wat ik aanmoet met mezelf in deze maatschappij. Ik zou mezelf boer noemen en lekker buiten werken, eigen eten verbouwen, dingen leren over het plantenrijk en zelfvoorzienend worden. En dan... zou alles goed komen.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurEN TOEN gaat over mijn eigen hobbelige weg naar zelfstandigheid en de zoektocht naar wat mijn plek is in de maatschappij. Over onzekerheid, angst, burn-out, hooggevoeligheid en in je eigen kracht gaan geloven. Archives
April 2022
Categories |