Op tafel staat een kleurig veldboeket wild in een vaas, met klaproos, boterbloem en andere gele, witte en paarse bloempjes waarvan ik de naam niet weet. Ze komen uit de Bossche Broek, een natuurgebied dat door Bosschenaren hun achtertuin wordt genoemd, waar we ze gister uit de grond getrokken hebben. "Als er vijf van één soort staan, mag je het plukken," zei mijn buurmeisje ooit en zij kan het weten, met haar studie Biologie. Tijdens het plukken praten we (Lotte en ik) meer letterlijk dan figuurlijk over koetjes en kalfjes. We hebben het namelijk over boerderijen, buitenleven, dromen, de toekomst en onze missie op deze aardkloot, terwijl we lopen tussen klaproos, boterbloem en van die onbekende soorten. We hebben verlangen naar iets dat we nog niet helemaal kunnen omschrijven. En omdat het zo groot en vaag is zijn we er een beetje bang voor. We weten goed wat we niet leuk vinden om te doen, maar ik hoop toch dat het leven meer in petto heeft dan weten wat je niet wilt gaan doen met de rest van je tijd.
De status waarin we ons nu verkeren zou ik beschrijven als jongvolwassen maar nog een beetje wereldvreemd; ambitieus maar ook onzeker; wereldverbeteraar en belaster tegelijk; boer en milieuactivist; conservatief en innovatief; zichzelf én anders willen zijn. Maar vooral opzoek. We zijn het met elkaar eens dat je het allemaal niet te zwaar moet (proberen) te nemen. Het is een tijd waarin je door elkaar wordt geschut, heen en weer slingert, als een achtbaan over-de-kop gaat, en uiteindelijk een beetje duizelig en wankel weer op je beide benen wordt gezet. Als je de lol daarvan inziet kan het als de droomvlucht zijn. Jij in je lichtroze nachtjapon huppelend door bloemenvelden totdat je aan je voeten, snakkend naar adem, een duistere nachtmerrie in getrokken wordt. Daar lig je dan, verdwaald en naakt in een donker bos, geen idee welke kant je op moet. Maar ach, het wordt nou eenmaal altijd een keer nacht. Dan moet je lekker gaan slapen, in plaats van rondrennen in je oma's nachtjurk. De zon komt vanzelf weer op.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurEN TOEN gaat over mijn eigen hobbelige weg naar zelfstandigheid en de zoektocht naar wat mijn plek is in de maatschappij. Over onzekerheid, angst, burn-out, hooggevoeligheid en in je eigen kracht gaan geloven. Archives
April 2022
Categories |